Metafizyka dnia codziennego

Robert Feszak jednogłośnie wygrał VII Międzynarodowy Konkurs Poetycki im.J. Różewicza (2015 r.). Bohdan Zadura docenił jego akceptację świata wynikającą z przeżycia i przemyślenia oraz doskonale wybrane motto z Becketta, będące jakby kontrapunktem dla tej poezji, dodające jej dramatyzmu. Ireneusza Kaczmarczyka urzekła „Mapa” i inne wiersze refleksyjne. Dorotę Koman myśli o przemijaniu i … trwaniu mimo wszystko (jak w „Drzwiach”, w których staje przecież każdy z nas).

Świat przedstawiony w tych wierszach jest światem codziennym, a postrzeganie go – pięknie nieoczywiste. Robert Feszak nie mija bezrefleksyjnie rzeczywistości – i nie tyle o (bardzo ciekawy) opis tu chodzi, ile o pogłębione odczuwanie, rzucenie światła na szczegół, drobiazg, który zmienia naszą perspektywę widzenia. Te wiersze – na pozór dość prosto skonstruowane – czytane powtórnie odkrywają kolejne ukryte między wersami sensy. To nie spektakularne, błyszczące konceptem zdania, ale starannie dobrane słowa na miarę ważnych uniwersalnych myśli.

Wiele z tych wierszy to miniaturowe opowieści, któe jednocześnie stanowią rodzaj przypowieści o naszych czasach. O świecie. O naszym chwilowym w nim trwaniu. Dziedzictwie i dziedziczeniu – pojmowanym wręcz metafizycznie.

To dobry, mocny debiut.

Dorota Koman